اشعارى در مدح امیر المؤمنین علیه السلام‏

: دامن از اندیشه باطل بکش‏

دست از آلودگى دل بکش‏

کار چنان کن که در این تیره خاک‏

دامن عصمت نکنى چاک چاک‏

یا به دل اندیشه جانان میار

یا به زبان، نام دل و جان میار

پیش نیاور سخن گنج را

ور نه فراموش نما رنج را

یا منگر سوى بتان تیز تیز

یا قدم دل بکش از رستخیز

روى بتان گرچه سراسر خوش است‏

کشته آنیم که عاشق کش است‏

عشق بلند آمد و دلبر غیور

در ادب آویز رها کن غرور

چرخ بدین سلسله پا در گل است‏

عقل بدین مرحله لا یعقل است‏

جان و جسد سوخته زین برهمند

ملک و ملک سوخته این غمند

مهر تو را به عالم امکان نمى ‏دهم‏

این گنج پر بهاست من ارزان نمى‏ دهم‏

یک قطره از سرشگ که ریزم به یادشان‏

آن قطره را به گوهر غلطان نمى‏ دهم‏

گر انتخاب جنت و کوثر به من دهند

کوى تو را به جنت و رضوان نمى ‏دهم‏

نام تو را به نزد أجانب نمى‏برم‏

چون اسم أعظم است، به دیوان نمى ‏دهم‏

من را غلامى تو بود تاج افتخار

این تاج را به افسر شاهان نمى ‏دهم‏

دست طلب ز دامنشان من نمى‏ کشم‏

دل را به غیر عترت و قرآن نمى ‏دهم‏

در ولایتى که نهفتم ازو به دل‏

تابنده گوهرى است من ارزان نمى ‏دهم‏

در عاریت سراى جهان! جان عاریت‏

جز در ثناى حضرت جانان نمى ‏دهم‏

آل على است جان جهان و جهان جان‏

بى مهرشان به قابض جان، جان نمى‏ دهم‏

جان مى ‏دهم به شوق وصال تو یا على‏

تا بر سرم قدم ننهى جان نمى ‏دهم‏

امروز هر کسى به بتى جان سپرده است‏

من سر به غیر قبله ایمان نمى ‏دهم‏

امام شناسى ؛ ج‏13 ؛ ص189