گفتگوی عاشقانه با یار

اى خداوند، مرا درست اندام و کامل آفریدى و در خردى بپروردى و به کفایت روزى‏ ام دادى.

اى خداوند، در کتابى که نازل کرده‏اى و بندگانت را به آن بشارت داده ‏اى، یافته‏ام که گفته ‏اى: «بگو اى بندگان من که بر زیان خویش اسراف کرده ‏اید، از رحمت خداوند مأیوس مشوید، زیرا خدا همه گناهان را مى‏ آمرزد.»  و تو خود دانى و بهتر از من دانى که چه گناهانى از من سر زده است و از آن همه گناهان که براى من در طومار تو ثبت شده، چه رسوایى عظیمى است مرا. و اگر به عفو تو که همه کس و همه چیز را در بر مى‏ گیرد امیدم نبود، از دست مى ‏رفتم. اگر کسى را یاراى آن بود که از پروردگارش بگریزد، من از هر کس دیگر سزاوارتر مى‏ بودم که از تو بگریزم. بار خدایا، تویى که در آسمان و زمین هیچ رازى بر تو پوشیده نیست و آن را در روز رستاخیز آشکار مى‏ کنى و در آن روز نه به جزا دهنده‏ اى نیازت هست و نه به حسابگرى.

الصحیفة السجادیة / ترجمه آیتى، ص: 358